مروری بر آسیب شناسی ورزش های رزمی در ایران: مقاله مروری

مقدمه و اهداف هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی چهارچوب علمی تحقیقات مرتبط با آسیب­های ورزشکاران رشته های رزمی و همچنین انجام یک جمع­بندی مطلوب و ارائه اطلاعات مناسب­تری از تحقیقات پیشین می باشد. مواد و روش­ها در این مطالعه جستجوی مقالات در پایگاه­های تخصصی صورت پذیرفت و 17 مقاله مرتبط بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند.  یافته­ها  بررسی­ها نشان داد که بیشترین آسیب­های کاراته در ناحیه سر و گردن و در مورد رشته­های تکواندو و جودو در ناحیه اندام تحتانی رخ می­دهد که بیشتر این آسیب ها از نوع کوفتگی و کبودی می­باشند. بر اساس این بررسی ها مشخص شد که اکثر آسیب­های گزارش شده در هنگام تمرین اتفاق افتاده­اند که البته این آسیب­ها بطور عام از نوع خفیف می­باشند. بررسی­ها همچنین نشان داد که خطای تکنیکی حریف بعنوان مهم­ترین عامل ایجاد آسیب در هر سه رشته کاراته، تکواندو و جودو محسوب می­شود. نتیجه­گیری مطالعه حاضر نشان داد که اختلافات آشکاری بین شیوه گزارش تحقیقات موجود در زمینه آسیب­ ورزشکاران رشته­های رزمی وجود دارد که امکان جمع­بندی دلخواه نتایج را دشوار می­کند و بر همین اساس، نیاز به همسان­سازی این ویژگی­ها در تحقیقات آتی ضروری به نظر می­رسد؛ با این وجود به نظر می­رسد که الگوی آسیب­ها در تحقیقات داخلی به طور کلی مشابه گزارش های صورت گرفته در خارج از کشور می­باشد. از طرفی با توجه به اینکه هیچکدام از تحقیقات پیشین به بررسی تاثیر اقدامات مداخله­ای بر کاهش آسیب­ها نپرداخته­اند و از آنجا که پیشنهادها پیشگیرانه­ی ارائه شده در این تحقیقات تنها بر اساس حدس و گمانه­زنی و یا با استناد به نتایج تحقیقات خارجی ارائه شده­اند، به نظر می­رسد که بسیاری از این پیشنهادها قابل اتکا نمی­باشد و لازم است در تحقیقات آتی تلاش بر این باشد تا از استراتژی­های پیشگیری از آسیب و اقدامات مداخله­ای برای کنترل خطرپذیری فاکتورها و مکانیسم­های آسیب در رزمی­کاران ایرانی استفاده شود.